dinsdag, juni 12, 2007

Medaille van Verdienste voor Henk Wintraaken


Henk Wintraaken kijkt verbaasd op als tijdens een feestje voor familie en vrienden in Groot Café- Restaurant De Griffel in De Bilt, plotseling burgemeester Arjen Gerritsen met ambtsketen binnenkomt. Als langzaam tot hem doordringt dat hij voor hem komt is hij volkomen overrompeld, maar ontzettend blij. ‘Ik heb begrepen dat u niet verwacht had dat ik hier ontvangen zou gaan worden’, begint de burgemeester. ‘U bent hier met mensen die u dierbaar zijn en die met u hebben samengewerkt. U telt niet alleen voor déze mensen, u telt voor onze hele gemeenschap. Daarin zet u zich sinds mensenheugenis in voor de samenleving die we met elkaar vormen. Er zijn veel mensen actief op allerlei gebied, maar het is een kleine groep om wie het allemaal draait. U bent daar één van en een heel bijzondere. Ik zie een tableau van activiteiten die u al verricht vanaf de jaren vijftig voor de Parochie O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand, voor toneelvereniging Steeds Beter en voor de Utrechtse voetbalvereniging Stichtse Boys.’ De burgemeester noemt ook de financiële en materiële bijdragen waarvoor Henk Wintraaken dikwijls zorgde. ‘Het maakt u heel bijzonder voor onze samenleving. Met al die zaken heeft u zich onderscheiden. U bent een voorbeeld voor ons en voorbeelden moet je kunnen herkennen. Daarom is u de Medaille van Verdienste in zilver van de gemeente De Bilt toegekend.’ Henk Wintraaken, die velen ongetwijfeld nog kennen van zijn sportzaak of de zaak van Van Huizen in Bilthoven, antwoordt ontroerd: ‘Het is geen verdienste, want ik heb het steeds met veel plezier gedaan.’

donderdag, november 30, 2006

De twee diva's van Steeds Beter schitteren nog steeds!

De Biltse toneelvereniging Steeds Beter heeft twee leden die vanaf het begin - of vrijwel vanaf het begin - bij de club betrokken zijn: Miep Puijk- van der Velde (79) en Leny Hoep- Birkhoff (74). Deze twee dames, die je met recht de diva's van Steeds Beter kunt noemen, schitteren nog steeds in de mooiste rollen!

Wie de laatste jaren toneelvoorstellingen van Steeds Beter heeft bijgewoond, kan zich Miep Puijk ongetwijfeld herinneren in rollen als gewiekste barkeepster in 'Dag Slipperdag', als de prachtige Donna Constante in 'De brief van Don Juan' of als 'Smitje' in 'Een beeld van een man', een stuk dat in 2005 vele malen voor senioren is gebracht. Op haar achttiende speelde zij al met succes een 80-jarige opoe. Bedelares, deftige dame, volksvrouw, waarzegster…. het maakt Miep niet uit welke rol zij heeft. ''Je maakt er gewoon wat van!''


Vlak na de oorlog in 1945 kreeg de toen 18-jarige Miep samen met vele anderen die in het vroegere Jodendom woonden, een brief in de bus: er zou een nieuwe toneelvereniging worden opgericht, en belangstellenden konden hun acteertalenten tonen tijdens een eerste bijeenkomst in café De Zilvervos. ''Het hele zaaltje zat vol gegadigden. Vind je het gek: na vijf jaar oorlog, waarin je 's avonds de deur niet uit mocht, wilde iedereen wel eens wat anders. Toneelspelen leek me hartstikke leuk, dus ik was er ook!
Oprichter Jo Beckers beoordeelde iedereen die uit een boekje een stukje voorspeelde, en het gevolg was een groot aantal leden (voor het overgrote deel jongeren) voor de nieuwe club. Vervolgens kwam er weer een brief met de vraag een naam voor de nieuwe vereniging te bedenken. Zelf bedacht ik de naam Polyhymnia (hoe ik daarbij kwam, weet ik nog steeds niet!), maar een meisje bij mij in de buurt kwam met 'Wij hopen steeds beter'. Omdat het woord 'hopen' ook een andere betekenis heeft, werd het 'Steeds Beter'.'' Op 6 januari 1946 werd de vereniging officieel opgericht, en vanaf die datum bracht de vereniging elk jaar minstens twee uitvoeringen. ''De eerste keer in het zaaltje van de Miltybar, maar daarna in Concordia (het huidige Heidepark).
Een uitvoering werd altijd afgesloten met een bal. De stoelen gingen dan aan de kant, en dansen maar! Toen Concordia een bioscoopzaal werd, hebben we de uitvoeringen verplaatst naar De Schouw en vervolgens De Schakel. We speelden ook voor onder anderen militairen en tbc-patiënten.''
Op een gegeven moment kreeg Miep een verloofde die het niet leuk vond dat zij op de planken stond, en Miep verliet de vereniging. Toen deze relatie verbroken werd, ging zij bij de toneelvereniging van FAK spelen. Zij trouwde met Jan Puijk en kreeg het druk met het opvoeden van hun kinderen. ''Na 12 ½ jaar kwam ik weer bij Steeds Beter. Dat was in 1962, en vanaf dat moment is Jan begonnen met de decorbouw. Hij is nu ook alweer bijna 45 jaar lid!'' De repetities vonden in het begin bij leden thuis plaats. Later was er een repetitieruimte bij WVT, toen in De Schakel, vervolgens in de Morgensterkerk en tenslotte in de voormalige kantine van BVC, die een aantal jaren geleden gesloopt is.
Momenteel wordt er in de Patioschool gerepeteerd. ''De meubels voor een voorstelling kwamen bij de leden thuis vandaan. Mijn bankje heeft heel wat keren op het podium gestaan! Vooral in de beginjaren hadden we veel publiek, maar met de komst van de televisie werd dat minder. Ik vind het nog steeds heerlijk om in de huid van een ander te kruipen. Zo hebben we nu bij het Seniorentoneel - een groepje leden dat stukken instudeert voor verzorgingshuizen en ouderenverenigingen - een nieuw stuk, waarin ik mijn vent voortdurend op z'n kop zit.
Heerlijk!''


Leny Hoep-Birkhoff had het toneelspelen al als klein meisje in zich. ''Op de kleuterschool werd ik er al uitgepikt om in stukjes te spelen, en op het kinderkoor van meester Kroon moest ik altijd naar voren komen om iets uit te beelden.'' In 1948 zag Jo Beckers, voorzitter van Steeds Beter, haar spelen bij de toneelvereniging Waterweg.
Hij vroeg de toen 17-jarige Leny of zij een gastrolletje wilde spelen in 'Muggen om de kaars', en vanaf die tijd is zij lid. In totaal heeft ze bij Steeds Beter ongeveer 130 rollen gespeeld!
Na haar debuut bij Steeds Beter kon zij meteen meespelen in een aantal groots opgezette openluchtspelen. ''Eerst 'Regina' in 1949, en toen 'Im weissen Rössl' in 1950, beide uitgevoerd bij het natuurbad De Biltse Duinen. Het waren co-producties van alle toen nog bestaande toneelverenigingen, waarop duizenden toeschouwers afkwamen. De firma De Jong bouwde de decors. Destijds bestonden er zeven toneelverenigingen: naast Steeds Beter waren dat het Bilthovens Toneel, De Hoveniers, de Waterweg, 40-45, Sluik (Looydijk) en Humoresque (WVT). We hebben in die jaren ook een paar keer in de openlucht voor het huis van mijn broer in Maartensdijk gespeeld, zoals het stuk 'De duistere gast'in 1950.'' In 1952 vond bij De Biltse Duinen het laatste openluchtspel plaats, 'Verdeeld Kamp'. Daarna was er geen geld meer voor dergelijke grootse spelen. Leny heeft vele plakboeken met foto's en recensies vanaf haar eerste rol bij Steeds Beter.
Hierin bladerend, vertelt zij: ''Mijn eerste grote rol kreeg ik in 1951. En kijk, de recensie was meteen al lovend!''
Haar man Kees kwam in datzelfde jaar bij de vereniging en speelde toen mee in 'Tehuis voor Daklozen'. Later werd hij regisseur van ongeveer dertig stukken en was hij ook nog een tijdlang voorzitter. Leny is maar liefst 25 jaar penningmeester geweest. ''In de beginjaren hadden we heel veel donateurs, die ieder een rijksdaalder per jaar betaalden: tienmaal een kwartje. Die kwartjes werden jarenlang opgehaald door 'tante Leentje Inkenhaag'.'' Bij Leny zit het acteren in het bloed, al geeft ze toe geen type te zijn voor kluchtige rollen. ''De leukste rollen vind ik die waarin ik een beetje van mezelf kan laten zien. Ik speel toneel om even in de huid van een ander te kunnen kruipen en de mensen een plezier te doen. Het is altijd fijn hiervoor waardering te krijgen.
Zo doe ik ook graag iets op feestjes van bekenden. Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat Steeds Beter zo lang zou bestaan. Ik heb altijd gezegd: Als we de vijftig jaar hebben gehaald, dan is het afgelopen. Dit is me 200 procent meegevallen! Dat komt vooral omdat we er langzamerhand leden bijkregen die op hun eigen manier heel veel voor de vereniging doen.'' Leny neemt geen rollen meer aan voor de jaarlijkse uitvoeringen. ''Ik speel alleen nog maar mee met het Seniorentoneel. De repetities zijn gezellig en de stukken zijn leuk; dat geldt ook voor de doelgroep. Ik heb er nu een nieuwe hobby bij: bridgen, waarbij je ook je hersens moet gebruiken!''

woensdag, mei 25, 2005

Steeds Beter wint eerste prijs!

JURYRAPPORTEN

De Brief van Don Juan.
Regie: Tonneke van der Sluijs.

Een pakkende opening, prachtige kostuums, goede muziek bij de opening, mooi toneelbeeld en met verve gespeeld. Don Juan/Pedrillo (Sander Kok) had aandacht voor de details die hij mooi af maakte, een goede stembeheersing ook. Er was sprake van veel speelplezier en absoluut de beste regie. Het slotbeeld had wel iets helderder gekund. Er was meer sprake van rivaliteit dan van sturing naar het slot toe. Met humor werd de voorstelling gespeeld en er werd goed gebruik gemaakt van de eigen kracht van de spelers. De speelsters waren duidelijk aan elkaar gewaagd. De tekstbehandeling was goed met een speelse en afwisselende dictie. De dubbele moraal van Pedrillo werd door de acteur goed volgehouden.

Spelers: Sander Kok, Beppie Bogers, Miep Puijk, Anneke Iseger, Anke van Doleweerd en Marijke Koning.

(overgenomen: Eenacterfestival Vleuten-De Meern)

woensdag, maart 02, 2005

Bill en Billy in het Wilde Westen

Op zaterdag 10 april aanvang 14.00 uur en 16.00 uur.
Deze voorstelling, speciaal voor kinderen wordt gehouden in
de Biltse Muziekschool,
De Kwinkelier 47
3722 AS Bilthoven
Tel:030- 2283026
Fax:030- 2290976

dinsdag, januari 18, 2005

Eenakter Festival Vleuten - De Meern

Het 8e Eenakterfestival Vleuten-De Meern wordt vrijdag 20 en zaterdag 21 mei 2005 gehouden in Cultureel Centrum De Schalm aan de Oranjelaan 10 in De Meern."

dinsdag, januari 04, 2005

Ontdek een kasteel

2, 9, 16, 23 januari 2005
Slot Zeist, Zeist: Kindervoorstelling ‘Het spookt in circus Jojo’. Door toneelvereniging Steeds Beter onder regie van Tonneke van der Sluijs. Aanvang: 14.00 uur

vrijdag, december 31, 2004